پیروزی دکتر مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ بی شک یک پیروزی قابل توجه برای اصلاح طلبان بود، آنها در شرایطی که باید با رقیب اصولگرا و “تحریمی ها” همزمان رقابت می کردند، توانستند با بسیج عمومی بدنه و حامیان خود، پیروز شوند
اما سناریوهای احتمالی بعد از پیروزی و راه یافتن مسعود پزشکیان به پاستور چیست و اصلاح طلبان که اکنون در شور پیروزی به سرمی برند، آیا تمایلی به فکر کردن به آن دارند؟ مسعود پزشکیانی که رقبای اصولگرایش هشدار می دادند “دولت سوم روحانی را تشکیل خواهد داد”!
پیش از هر چیز باید توجه داشت که مسعود پزشکیان مجبور است با اصولگرایان کار کند و دولتی شبیه حسن روحانی از نظر چینش و ترکیب اصولگرا/اصلاحطلب/اعتدالگرا تشکیل دهد تا اصولا دولتش شانسی برای تشکیل داشته باشد.
در محافل سیاسی، نگاهی بدبینانه وجود دارد که معتقد است دولت پزشکیان دولت مستعجل خواهد بود و با توجه به چالش ها، چندان دوام نخواهد داشت، معتقدان به این نگاه بدبینانه، مجلس دوازدهم را کانون چالش آفرینی برای دولت پزشکیان می دانند که میخواهد به هر بهانهای رئیسجمهور و اعضای کابینهاش را به چالش میکشند.
مسعود پزشکیان به زودی راهی پاستور میشود، این مهم است، اما مهم تر از آن، مشاوران و اطرافیان پزشکیان هستند که در پاستور به او ملحق می شوند، باید دید چه کسی در “اتاق استراحت مرحوم هاشمی رفسنجانی” خواهد نشست. اتاقی که به اتاق مشاوران معروف است و در هر دو دوره ریاست جمهوری محمود احمدینژاد، محل استقرار گروه بازرسی ویژه رئیسجمهور بود که داود احمدینژاد، مشاور رئیسجمهور سرپرست آن بود.
نکته مهم این است که تصویری که برای رئیس جمهور از مردم و جامعه ساخته می شود را همین مشاوران اتاق استراحت میسازند.
آن اتاق میزبان مشاورانی خواهد بود که باید به رئیسجمهور پزشکیان بگویند، نباید وارد بازی های کور سیاسی شود. هنگام تبلیغات نامزدها شاهد بودیم که چندبار علیه پزشکیان، شعار «مرگ بر منافق» سر داده شد که معنی دار بود و نشان از حجم خشم و ناراحتی مخالفان تندروی پزشکیان است که حتی قبل از ریاست جمهوری او “ساز مخصوصی” را برای او کوک کرده اند، پزشکیان و تیم اش نباید این گسل خطرناک را فعال کنند.
شاید مجلس و مخالفان دولت پزشکیان زمین ریاست جمهوری را به او بدهند، ولی مجلس قانونگذار را نه! تصویب لایحهها، طرحها، بودجه و قوانین، همه این اتفاقات در زمین مجلس رخ خواهد داد. مجلسی که اگر بخواهد به درگیری مستقیم با دولت پزشکیان وارد شود، قادر است فضا و حوادثی را رقم بزند که حتی درصد مشارکت در انتخابات آتی را از وضعیت کنونی هم پایینتر برود.
پزشکیان خصلت مهمی دارد: اهل آشتی و صلح با همه است، او میتواند با همه گروهها صلح کند، البته این صلح اگر در آن افراط شود، نتیجه عکس دهد، پزشکیان باید راهی میانه صلح کل و تک روی اصلاح طلبانه در پیش بگیرد؛ مرزی ظریف و حساس که می تواند ضامن موفقیت یا شکست دولت او شود.
البته اگر رئیسجمهور پزشکیان با استفاده از مزیتهای نسبی افراد همراهش از همه طیفها اقدام به تشکیل کابینه کند، میتوان این سناریوها را نامحتمل دانست. وقتی در کابینه از اعتدالیون گرفته تا اصولگریان، حاضر باشند، مجلس هم به یقین دست یاری روی شانه دولت چهاردهم خواهد گذاشت و همکاری بیشتری با پزشکیان خواهد داشت. او فارغ از این که اصلاحطلب است، اما منتخب مردم محسوب میشود و همین مصونیت ویژه و ملموسی به پزشکیان می دهد که بتواند کار را پیش ببرد.
پزشکیان باید در دولت خودش، هم اصلاح طلب باشد هم اصولگرا، این سخت ولی هنر است!