خشکی زاینده‌رود مسئله‌ای است که این روزها علاوه بر کشاورزان شرق اصفهان که معیشتشان در نبود این رودخانه حیات‌بخش با مشکل مواجه شده به دغدغه اصلی مردم شهر اصفهان هم تبدیل شده است؛ زیرا فرونشست زمین ناشی از خشکی آبخوان‌های اطراف زاینده‌رود تا درون خانه‌های مردم هم آمده و لزوم توجه به رفع این مسئله را بیش از پیش کرده است.
علاوه بر این، جاری نبودن زاینده‌رود، خشکی تالاب بین‌المللی گاوخونی را به دنبال داشته که می‌تواند منبع بزرگی از ریزگردها برای استان اصفهان و سایر استان‌های همجوار باشد. در دولت‌های مختلف تصمیماتی برای حوضه آبریز زاینده‌رود گرفته شده که هر کدام تأثیراتی را به دنبال داشته است، اما در نهایت پس از اعتراض چند روزه کشاورزان اصفهانی و همراهی مردم با آنان وزیر نیروی دولت سیزدهم به اصفهان سفر کرد تا از نزدیک مسئله زاینده‌رود را بررسی کند.
پس از حضور محرابیان در اصفهان، به دستور رئیس جمهور مسئله زاینده‌رود به سرعت پیگیری شده و در این راستا به گفته وزیر نیرو طرحی تهیه شد که البته هنوز جزئیات آن مشخص نیست. برای بررسی این مسئله و همچنین مهمترین معضلات فرهنگی و اجتماعی اصفهان با «حجت‌الاسلام حسین میرزایی» نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی به گفت‌وگو پرداختیم که شرح آن را در ادامه می‌خوانید:
اراده دولت سیزدهم برای حل معضل زاینده رود را تا چه میزان ارزیابی می‌کنید؟
اگر اراده محکمی در خصوص مشکل زاینده رود وجود داشت، در پی دستور رئیس جمهور مبنی بر تشکیل ستاد احیای زاینده رود، در بودجه ۱۴۰۱ رقمی برای این ستاد در نظر گرفته می‌شد، اما متأسفانه نه تنها بودجه‌ای در نظر گرفته نشده بلکه حتی موضوعی تحت عنوان زاینده رود در بودجه ۱۴۰۱ نیامده است.
نظر شما در خصوص افزایش ردیف طرح انتقال آب بن بروجرد، چیست؟
مردم خوزستان، چهارمحال و یزد برادران ایمانی استان اصفهانی‌ها هستند، اما از مدیریت مناسب آب در این استان‌ها، نگرانی وجود ندارد در حالی که نگرانی کشاورزان اصفهانی، نگرانی بر سر بی‌عدالتی، رفتن آب از خرسان به رفسنجان و در نهایت تشنه ماندن اصفهان یا چهارمحال بختیاری است. چهارمحال بختیاری یا پایتخت آب ایران نیز دچار بحران بوده و اینگونه نیست که آنها غرق در نعمت و بارندگی و تنها اصفهان در بحران باشند، بنابراین مسئله آب را نباید استانی، جزئی، شخصی یا گروهی در نظر گرفت. رودخانه زاینده رود، رودخانه‌ای ملی است. اگر دولت سیزدهم بخواهد شیوه رفتار دولت‌های قبلی را در خصوص آب پیش گیرد، در اصفهان و در سطح ملی فاجعه به وجود خواهد آمد.
به خواست خالق جهان، منطقه فعلی استان اصفهان در کشور ایران مشخص شده است و اگر روزی نشست زمین در اصفهان جدی شد و لوله‌های گاز را دچار صدمه کرد، به علت عبور گاز شمال کشور از اصفهان، شمال کشور گاز نخواهد داشت یا اگر برای ریل قطار و جاده‌های اصفهان مشکلی به وجود آید، ترانزیت کالا شرق، غرب، جنوب و شمال کشور با مشکل مواجه خواهد شد و مشکل برای اصفهان یک فاجعه ملی خواهد بود. اگر دل مسئولان حاضر در تهران به حال اصفهان نمی‌سوزد لااقل برای کشور بسوزد.
انتقال آب به یزد برای شرب بوده اما در حال حاضر برای مصارف دیگر استفاده می‌شود و در صورتی که حقابه‌ای از زاینده رود ندارد اما زاینده رود حتی حق صنایع یزد را هم تأمین می‌کند؛ در این خصوص باید چه کرد؟
انفال حق خصوصی یا عمومی نبوده و حق شریعت است که در قرآن ذکر شده است و حاکمیت با محوریت ولی فقیه، باید در خصوص انفال از جمله آب تصمیم‌گیری کند؛ بنابراین اختیاردار این موضوع رهبر معظم انقلاب است و باید دست از کش‌مکش‌ها برداشت. هنگامی که روی کاغذ ناعدالتی در منابع و مصارف به چشم می‌آید، نادرست توزیع شدن آب توسط سیاست‌گذاران سابق، مشخص است و نشان از اشتباه مدیر طراح آن دارد. مهمترین فردی که در جبران اشتباه مسئولیت دارد، فردی است که مرتکب اشتباه شده و جبران اشتباهات مرتکب شده دهه‌های گذشته در حکمرانی و ترک فعل‌های انجام شده باید امروز توسط خود وزارت نیرو جبران شود.
مقابله با مازوت‌سوزی یکی از مطالبات فعالان محیط زیست است، آیا بازدیدی توسط شما از نیروگاه‌ها انجام شده است؟
اخیراً بازدیدی از نیروگاه‌ها انجام نشده اما تذکری در مجلس مطرح و امضا شد که طبق آن مخالفت خود با سوختن مازوت را اعلام کردم. سال گذشته به رغم دستور داده شده از تهران، مسئولان سه قوه در راستای جلوگیری از مازوت‌سوزی محکم ایستادند و اگر سال جاری نیز گزارشی مبنی بر مازوت‌سوزی برسد و قطعاً از آن جلوگیری به عمل خواهد آمد.
آلودگی هوای اصفهان، صنعتی است. از نظر شما قانون هوای پاک تا چه میزان اجرا می‌شود و صنایع حق خود را از این قانون اجرا می‌کنند؟
سیاست غلط اتفاق افتاده در شهرسازی اصفهان و چندین استان دیگر، متراکم کردن جمعیتی زیاد در محوطه جغرافیایی اندک است. این جمعیت بالا نیاز به حمل و نقل و انرژی دارد که به علت استفاده از سوخت‌های فسیلی آلایندگی زیادی تولید می‌شود. از سمتی دیگر صنایع آلاینده و آب‌بر اصفهان در مسیر عبور باد و هوا قرار گرفته و آلاینده‌ای ایجاد شده توسط آنها بالای اصفهان قرار می‌گیرد. ترکیب دو سیاست نادرست بیان شده، منجر به کسب کم و بیش رتبه اول آلودگی هوا در کشور توسط اصفهان شده است و برآوردها نشان می‌دهد حتی اگر قانون هوای پاک صد در صد اجرا شود، باز هم مسئله آلودگی هوای اصفهان حل نخواهد شد.
راهکار موجود رفتن به سمت اصفهان ساحلی است. یعنی منطقه‌ای از سواحل خلیج فارس یا دریای عمان در اختیار اصفهان قرار گیرد تا بخشی از صنایع به آن مکان منتقل شود. انتقال صنایع منجر به برطرف شدن بخشی از محرومیت استان‌های جنوبی، ایجاد چند درصد اشتغال برای مردم آن منطقه و مهیا شدن شرایط مهاجرت دوم برای افرادی که به اصفهان مهاجرت کرده‌اند و در نهایت حاصل شدن پراکندگی جمعیتی شده و درصدی از مشکل آب و آلودگی هوای اصفهان کاهش خواهد یافت. علاوه بر این موارد با انتقال، صنایع در کنار آب پایدار، خط گوره به جاسک، ذخایر عظیم پروتئینی، نفت و گاز و معادن مهم کشور قرار، مزیت صادراتی برای تولیدات صنایع ایجاد و همچنین در فضای ملی پیش‌بینی پتروشیمی‌ها و پالایشگاه‌های متنوعی در آن منطقه شده است. با اجرای این سیاست اصلی چندین سیاست نادرست شهرسازی سابق جبران خواهد شد.
